Paul Janssen Sensei beoefent aikido sinds 1977 en is nu ruim twintig jaar aikidoleraar. Inmiddels heeft hij de vijfde dan. Hij ziet aikido als een methode om te leren hoe je op een geweldloze manier communiceert. In Pauls visie staat aikido niet los van de samenleving. Naast zijn aikidolessen houdt hij zich bezig met projecten buiten de dojo, bijvoorbeeld in het onderwijs. Het doel is om kinderen weerbaarder te maken én ze een alternatief te bieden voor de gebruikelijke conflictbeslechting.

Een andere link die Paul legt, is die tussen aikido en natuurgeneeskunde. Hij is ervan overtuigd dat je aikido zo kunt beoefenen dat je er jezelf mee heelt. En daardoor ook anderen – we zijn immers allemaal met elkaar verbonden. Voornaamste inspiratiebronnen zijn grootmeesters als Tamura Sensei, Sugano Sensei, Maruyama Sensei en Fortunato dos Santos Sensei.

Jan beoefent al bijna dertig jaar aikido en is sinds 2013 assistent leraar in de dojo. Behalve het martiale aspect van aikido voelt Jan zich ook aangesproken door aikido als manier van zelfstudie en ontwikkeling. Maar zeker zo belangrijk is het trainen met mensen die ook op zoek zijn naar harmonie en energie in hun dagelijks leven.

Jeanette Tanis is in 1980 begonnen met het beoefenen van Aikido. Het is een levenslange weg, je volgt het pad van de Krijger. Je oefent voor jezelf, maar met Aikido, en dat is juist zo bijzonder, samen met anderen in jouw dojo. Vrede, harmonie en liefde zijn geen loze begrippen, maar kernzaken om je volledig aan te wijden. Aikido helpt bij het ontwikkelen van je bewustzijn en ook de integratie van lichaam, geest en ziel.

Daarom is de toewijding die je ten toon spreid voor het Aikido, ook de toewijding aan het verruimen van je bewustzijn. Vandaar dat de oefeningen van Aikido ook lichamelijke, mentale en spirituele aspecten behelzen en opgedane kwetsuren helpen genezen. Het tegenkomen van lichamelijke of mentale hobbels, tegenslagen of muren, is dus geen reden om te stoppen, maar juist een les om er mee om te leren gaan. Tot je veertigste is je training vooral gericht op technische ontwikkeling, van je veertigste tot je zestigste vooral op omgang met de ander(en), daarna wordt de weg naar binnen steeds prominenter. Logischerwijs heb je in die begintijd een gids nodig, een leraar die je inspireert, later wordt je eigen pad steeds meer helder. Bij iedere training is plezier erg belangrijk, ontspanning, zelfspot en humor geeft ruimte. De ander spiegelt je, dat is heel leerzaam. Er zijn gewoon erg veel paralellen met het echte leven.

Erik beoefent sinds 2003 Aikido bij Paul Janssen sensei en ondersteunt Paul sinds 2017 in het lesgeven. Met een achtergrond in Judo en Karate zit de budo Erik in het bloed. Wat Aikido anders maakt is het gebrek aan competitie. Dat wil zeggen, de competitie met de ander. Wie lang genoeg met Aikido bezig is zal zich realiseren dat de taaiste tegenstander die je kunt treffen die ene is waarmee je vierentwintig uur per dag zit opgescheept. Dat maakt beoefenen van Aikido een reis die nooit af is. Een cirkel: zodra je denkt dat je klaar bent, begint het weer opnieuw, omdat je zélf nooit helemaal af bent. 

Nu voor Erik de middelbare leeftijd in volle gang is, begint ook voor hem het meditatieve en mentale aspect steeds belangrijker te worden. Het mooie is dat Aikido altijd wel iets te bieden heeft, wat je op dat moment ook nodig hebt. Soms ligt de focus op de eenheid van lichaam en geest of het verbinden met de ander, maar het is net zo goed fijn om gewoon te rollen en fysiek bezig te zijn en zo je hoofd leeg te maken. Aikido kan op die manier in alle levensfases een rol van betekenis spelen.